Κυριακή 1 Οκτωβρίου 2017

Κεφαλονίτικος παπάς

  Ο παπα-Θεόφιλος ήταν από μικρός ταμένος στην εκκλησία. Γι' αυτό άλλωστε και τον βάφτισαν Θεόφιλο. Φίλος του Θεού. Είχε "παίξει" και το Θεόδωρος αλλά η αλήθεια ήταν ότι μάλλον είχαν καταλάβει γονείς και νονός από νωρίς ότι δεν του ταίριαζε και τόσο ο τίτλος "δώρο" και έκαναν μια προσπάθεια, με τη βάφτιση, να τον κάνουν φίλο με το Θεό.

  Δεν είχε το Θεό του ο παπα-Θεόφιλος. Ζουρλό μικρό,ζουρλός και μεγάλος. Τον αγαπούσε το Θεό κι έγινε και παπάς, όπως ήταν προορισμένος, αλλά κι οι αλήθειες που βγαίναν από το στόμα του κι αυτές του Θεού ήταν κι ας μην άρεσαν στους "ανθρώπους του Θεού". Ήταν μορφωμένος ο παπα-Θεόφιλος και θα μπορούσε να ανέλθει αργά και σταθερά στα εκκλησιαστικά αξιώματα αν δεν τσακωνόταν μονίμως με τους "ανωτέρους" του στην Αθήνα κι αν δεν τους τα ΄λεγε "έξω απ΄τα δόντια".

  Με εντολή Μητροπολίτη λοιπόν τον στείλαν πίσω στο χωριό του στην Κεφαλονιά. Είχε και γυναίκα και πέντε παιδιά. Όταν έπινε κανα ποτηράκι δεν τα φώναζε με τα ονόματά τους. Μούλικο 1, μούλικο 2, μούλικο 3, μέχρι το 5. Με γουρλωμένα τα μάτια τον κοίταζαν οι Έλληνες τουρίστες. Όταν φώναζε τα παιδιά του κι όταν στο τσακίρ κέφι μάζευε το ράσο ψηλά στη ζώνη κι ανέβαινε στα τραπέζια να χορέψει. Ακόμη φέρνω την εικόνα του ν' ανοίγει τη μαύρη, σκληρή θήκη της κιθάρας και να προσπαθεί να χωρέσει εκεί μέσα. "Να, όταν πεθάνω, εδώ μέσα να με θάψετε, με τη θήκη της κιθάρας, άγιο πράγμα η μουσική".

  Ένα καλοκαίρι που 'ρθε ένας κονομημένος συντοπίτης από το εξωτερικό κι ήθελε να κάνει δωρεά στην εκκλησία σύστημα με μικρόφωνα και ηχεία για ν΄ακούγεται η θεία λειτουργία τις Κυριακές σ΄ όλη την περιοχή, εξανέστη ο παπα-Θεόφιλος. "Βρε είσαι καλά! Εδώ είναι τουριστική περιοχή, γεμάτη ενοικιαζόμενα δωμάτια και ξενοδοχεία. Ο άλλος είναι διακοπές, έχει διασκεδάσει το Σάββατο το βράδυ, τα 'χει πιει και την Κυριακή το πρωί που ξυπνάει θέλει να πηδήξει (και δεν το 'πε καν τόσο κόσμια) τη γυναίκα του, πρέπει ν' ακούει στη διαπασών το "Κύριε ελέησον";!

  Συνέχεια συστάσεις του έκανε η εκκλησία του παπα-Θεόφιλου αλλά όλο το χωριό μαζί του ήταν. Περνούσε καθημερινά από τα στέκια που μαζεύονταν οι παρέες κι ευλογούσε τις "ενορίες". 
Και το εννοούσε και τους αγαπούσε όλους όπως αγαπούσε και τη μουσική και τo κρασί και το κολύμπι στη θάλασσα και το χορό και το γέλιο και τη ζωή. Γιατί ο παπα-Θεόφιλος ήταν όντως άνθρωπος του Θεού, της εκκλησίας δεν ήταν.

Παπα-Θεόφιλε απ' την Κεφαλληνία|
νέους ορίζοντες ανοίγεις στη θρησκεία
όπου κι αν πας εμείς ακολουθάμε
την αγιοσύνη σου με δέος προσκυνάμε.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου