Κυριακή 23 Απριλίου 2017

.....μίμησις πράξεως σπουδαίας και τελείας....

  Θέατρο η ζωή μας. Του παραλόγου βέβαια αλλά πόσο λογικά μπαίνουν όλα στη θέση τους όταν αναζητήσεις τις ισορροπίες μέσα από το θέατρο. Όχι απλά βλέποντας μια παράσταση αλλά συμμετέχοντας.
  Τυχερή που το έζησα. Εμπειρία ζωής το σανίδι, λύτρωση η θεατρική έκφραση, ανέξοδη ψυχανάλυση η ομαδική προσπάθεια. Κάτω από τις σκηνοθετικές οδηγίες του Νίκου Σφαιρόπουλου και με την ερασιτεχνική θεατρική ομάδα "Επί σκηνής" του Δήμου Ζίτσας, μια ομάδα που μετράει εννιά χρόνια ζωής και αντίστοιχες θεατρικές παραστάσεις, ανεβάσαμε την Παρασκευή 21 και το Σάββατο 22 Απριλίου, σ΄ένα κατάμεστο Πνευματικό Κέντρο, τον "Ράφτη κυριών" του Ζωρζ Φεϋντώ. Ανάλαφρη και κεφάτη κωμωδία, μας χάρισε πολύ γέλιο σε όλες τις πρόβες και άφησε κι ένα μόνιμο χαμόγελο στα χείλη στο τελευταίο χειροκρότημα.
  Σχολείο το θέατρο και μια μικρή κοινωνία η θεατρική ομάδα, με τους "παλιότερους" να βοηθούν και να προσφέρουν, τους "νέους" να προσπαθούν και ν΄αγχώνονται. Κι όταν έρχεται η στιγμή της έκθεσης στο κοινό η ομάδα να λειτουργεί σαν ένας οργανισμός, έτσι ώστε, όσο μακριά κι αν βρίσκεται ο ένας από τον άλλον πάνω στη σκηνή, ένα αόρατο νήμα λέξεων έτοιμων να ειπωθούν, να την κρατάει ενωμένη.
  Ναι, τυχερή που το έζησα και ομολογώ: θέλω ξανά.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου