Η Μανάβισσα

  Η κυρά-Λένη είναι μανάβισσα.Είναι η πρώτη καθημερινή καλημέρα.Πάντα ήταν μανάβισσα.Από μικρό παιδάκι στη λαχαναγορά.
  Ξυπνάει κάθε μέρα στις πέντε τα ξημερώματα και πηγαίνει από τους πρώτους εκεί που έρχονται τα πρώτα φορτηγά με τα ζαρζαβατικά και τα φρούτα.Δίνει έναν πήδο κι αναβαίνει πάνω στο φορτηγό,η μόνη γυναίκα,και διαλέγει πρώτη τα καλύτερα.Τα πιο φρέσκα,τα πιο ζουμερά,τα ωραιότερα σχήματα και χρώματα.Γιατί η κυρά-Λένη θέλει να συνεχίσει να λέει για πολλά χρόνια ακόμη την πρώτη καλημέρα της ημέρας με όλη τη γειτονιά.

  Ξέρει ότι έχει ανοίξει εδώ κοντά, σχεδόν δίπλα, ένα μεγάλο σούπερ μάρκετ.Από κείνα που προσφέρουν τη μαναβική σε όμορφα στοιχισμένα πανέρια,κάτω από ειδικά φωτιστικά που κάνουν τα χρώματα πιο ζωντανά κι έντονα,ανεξάρτητα με τη φρεσκάδα του προϊόντος.Έχουν επίσης και δελεαστικές προσφορές - μήλα Ζαγοράς μόνο 79 λεπτά το κιλό! - και πόντους στην κάρτα.Πώς να το συναγωνιστεί αυτό η κυρά-Λένη που πηγαίνει στις πέντε κάθε πρωί στη λαχαναγορά και δίνοντας έναν πήδο,ανεβαίνει πάνω στα φορτηγά να διαλέξει τα καλύτερα για τους πελάτες της;
  Έχει όμως τον τρόπο της.Ξέρει τον καθέναν με τ' όνομά του.Ξέρει και πώς λένε τα παιδιά τους και πού βρίσκονται.Κι όταν στέλνεις δέμα στο παιδί που σπουδάζει μακριά η κυρά-Λένη σου δίνει -"από μένα"-δυο ευωδιαστά μήλα.
  Κι ας μην έχει όμορφα πανέρια και καλό φωτισμό κι ας έχει εκείνη την παμπάλαια χειροποίητη πινακίδα στο μαγαζί της,όπου ο μάστορας κόλλησε με αυτοκόλλητα γράμματα ολόκληρο το "Ελένη" αλλά μισό το επίθετο γιατί δε χωρούσε. Και τι σημασία έχει το επίθετο; Αφού όλοι στη γειτονιά το μανάβικο το ξέρουμε σαν την πρώτη καλημέρα της ημέρας.