Πέμπτη 9 Φεβρουαρίου 2017

Το συγχωροχάρτι

  Μια και σήμερα είναι γιορτή του Αγίου Χαραλάμπους-μεγάλη η χάρη του- θα σας πω μια ιστορία για ένα Χαράλαμπο,δηλαδή τι Χαράλαμπο; Μπάμπη τον ξέραμε στην γειτονιά, Μπάμπη  τον φώναζε η μάνα του από το μπαλκόνι ίσαμε πενήντα φορές τη μέρα, όλο χανόταν κι όλο τον έψαχνε η κυρία Ευτέρπη. Μόνο ο πατέρας του τον έλεγε Χαράλαμπο γιατί έτσι θυμόταν τον δικό του πατέρα και μιας κι ο Μπάμπης είχε το όνομα του παππού έπρεπε να το τιμά ολόκληρο. 'Άκου Μπάμπης!"

 Οι μαμάδες μας, στα κρυφά και μεταξύ τους τον έλεγαν "αλητάμπουρα", Εμείς, μικρά, καταλαβαίναμε ότι αυτό δεν ήταν κάτι καλό όμως είχε και μια μικρή δόση τρυφερότητας. Δεν έλεγαν, ας πούμε "αλήτης" ή "χαμένο κορμί" ή κάτι παρεμφερές. Αυτή η κατάληξη "-μπούρα" έκανε τη διαφορά, εκεί μέσα σ' αυτά τα έξι γραμματάκια είχε τρυπώσει και στρογγυλοκαθήσει η τρυφερότητα της γειτονιάς απέναντι στον Μπάμπη, που ναι μεν ήταν πρώτος και καλύτερος σε κάθε ζημιά και κάθε φασαρία, όμως όταν σε κοίταγε μ΄εκείνη την πονηριά στο μάτι και τη σκανταλιά σκαρφαλωμένη στη γωνίτσα των χειλιών που σχημάτιζαν το στραβοχαμογελάκι, του τα συγχωρούσες όλα.

  Έτσι είχε μάθει ο Μπάμπης, να του τα συγχωρούνε όλα. Την πετριά που έριξε κι έσπασε το παρμπρίζ από τη μερσεντές του κυρίου Θάνου, το παρτέρι με τα μονίμως μαραμένα λουλούδια της κυρά-Ρωξάνης, που δεν παρέλειπε τουλάχιστον δις ημερησίως να τα "ποτίζει" καταλλήλως, τη γάτα του Ανέστη που πάτησε με το μηχανάκι δήθεν "κατά λάθος" και τότε που έβαλε καρφίτσες στις άκρες από τα χάρτινα χωνάκια που πετούσαμε με τα φυσοκάλαμα και γύρισαν τα παιδιά της γειτονιάς μ' αίματα στα σπίτια τους. Ακόμη κι ο κυρ-Βαγγέλης τον συγχώρησε που "αποπλάνησε το κοριτσάκι του" μόλις στα 14. Ούτε ο πάπας της Ρώμης δεν είχε δώσει τόσα συγχωροχάρτια όσα είχε πάρει ο Μπάμπης από τη γειτονιά.

  Φυσικά, μεγαλώνοντας, η δράση του επεκτάθηκε σε όλη την πόλη. Αγώνα έπαιζε η ομάδα; Πρώτος χουλιγκάνος ο Μπάμπης. Πορεία διαμαρτυρίας γινόταν; Μπροστάρης ο Μπάμπης κι ας μην ήξερε ούτε ποιος διοργάνωνε την πορεία, ούτε για ποιο πράγμα διαμαρτύρονταν. Αρκεί που θα ήταν εκεί όταν θα ξέσπαγε η φασαρία, όταν θ' άρχιζε ο καυγάς, όταν πέφταν οι πρώτες μπουνιές κι άναβαν φωτιές στους σκουπιδοτενεκέδες.
  Μια φορά έκανε πίσω ο Μπάμπης. Μια φορά που ήταν καθοριστική. Ήταν τότε που πήγε ν' αρπαχτεί μ΄έναν πιτσιρικά κι εκεί που σήκωσε απειλητικά τη γροθιά του, πετάχτηκε μπροστά του η Αγγέλα φωνάζοντας "Μη τολμήσεις να χτυπήσεις τον αδερφό μου!" Ακίνητος έμεινε ο Μπάμπης, έχασε το φως του και ταυτόχρονα βρήκε τον έρωτα της ζωής του. Μήνες την κυνηγούσε την Αγγέλα επιδεικνύοντας,  ασυνήθιστη γι' αυτόν,  καλή συμπεριφορά. Βρήκε και σταθερή δουλειά, υπάλληλος σε συνεργείο αυτοκινήτων, τέσσερις το απόγευμα τελείωνε και μέχρι το βράδυ κατάστρωνε σχέδια πολιορκίας.  Μέχρι που την κατάφερε, την αρραβωνιάστηκε και την παντρεύτηκε.

  Παναγίτσα ο Μπάμπης ως σύζυγος, Υπόδειγμα. Και ως πατέρας τυπικός. Δεν έλειπε τίποτε στα παιδιά του, μέχρι και στα κινούμενα σχέδια τα πήγαινε κι ας βαριόταν, ποτέ δεν το 'δειξε.
Τι τα θες όμως, Τον κούρασε η καλή συμπεριφορά. Χρόνια είχε να κάνει καμιά κουτσουκέλα, Άλλωστε όλοι οι άντρες κάνανε και τον κοροϊδεύανε κιόλας για την άμεμπτη στάση του. Έπρεπε να δικαιολογήσει και την παλιά του φήμη. Κι η φοιτήτρια στο απέναντι διαμέρισμα ανέδιδε νιάτα και ζωντάνια και μια υποψία εκείνης της παλιάς σκανταλιάς, που όλοι συγχωρούσαν. Έλα όμως που η Αγγέλα έμαθε, της τα προλάβανε κι όπως τότε που μπήκε μπροστά στον αδερφό της να τον προστατέψει με κίνδυνο να δεχτεί η ίδια τη γροθιά, έτσι και τώρα, μπήκε μπροστά από τα παιδιά της και του έδειξε αυστηρά την πόρτα: "Μη τολμήσεις....να ξαναγυρίσεις".
  Μήνες πάλι την κυνηγούσε και την παρακαλούσε ο Μπάμπης. Τι επιστράτευσε την πονηριά στο μάτι, τι στραβοχαμογέλασε, όπως μόνο αυτός ήξερε να κάνει, ακλόνητη στη θέση της η Αγγέλα. Κι όχι τίποτε άλλο αλλά τη λάτρευε τη γυναίκα του ο Μπάμπης και τα παιδιά του και το σπίτι τους.
 
Πώς έγινε και τη μοναδική φορά στη ζωή του που ήθελε, που επιζητούσε διακαώς τη συγχώρεση δεν του τη δώσανε, ποτέ δεν το κατάλαβε. Κι ήταν πάντα τόσο εύκολο να συνεχίζει η ζωή του.....

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου