Τετάρτη 15 Φεβρουαρίου 2017

Το λεμόνι

  Ήταν ένα μικρό, καχεκτικό δεντράκι που το φυτέψανε σ' ένα μεγάλο κτήμα μαζί με άλλες λεμονιές.
   Γρήγορα λουλούδισε, θα ΄ταν δε θα ΄ταν πέντε κλαράκια,είχαν όμως όλα λουλουδάκια έτοιμα να γίνουν λεμονάκια.
  Τι κρίμα όμως, τα λουλουδάκια, αντί να μεταμορφωθούν σε καρπό άρχισαν να πέφτουν.
  Μόνο σε ένα και μοναδικό κλαδάκι μείναν τέσσερα, μετρημένα. και κοιτάχτηκαν μεταξύ τους. Δεν ήταν και πολύ μακριά το ένα από τ' άλλο, θα μπορούσαν να, λίγο να πλησιάσουν μεταξύ τους κατά τη διάρκεια που θα μετατρέπονταν σε λεμόνια.
   Με μια μικρή προσπάθεια δε θα ήταν τέσσερα μοναχικά λεμόνια σ΄ένα λεπτό κλαράκι, έτοιμο να σπάσει στο φύσημα του αέρα.
  Θα γινόντουσαν ένα μεγάλο λεμόνι, η ισχύς εν τη ενώσει. Έτσι θα κάναν παρέα, μέχρι να έρθει το ανθρώπινο χέρι να τα κόψει, όλα μαζί σε ένα, θα τα λέγαν, θα κάναν και κανένα πάρτυ, θα τραγουδούσαν, δε θα αισθανόντουσαν ούτε στιγμή μοναξιά κι ανασφάλεια.
   Κι όπως αγκαλιάστηκαν, ενώθηκαν τα κύτταρα του ενός με το άλλο, φύτρωσε και μεγάλωσε το ένα μέσα στο άλλο, κι έγινε ένα "μεταλλαγμένο λεμόνι", όπως είπε η κυρία-Ρούλα την ώρα που το έκοβε και το τοποθετούσε στο καλάθι, ξεχωριστά από τ΄άλλα, τα μονά, τα μόναχά τους.
  Ηθικό δίδαγμα: Νίκο, σ' ευχαριστώ για τα λεμόνια που μου έφερες.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου