Κυριακή 8 Απριλίου 2018

Το χρονικό της Ανάστασης

Σάββατο 7/4/2018
ώρα 11.35μμ
  Είναι η ώρα που συνήθως ξεκινάμε για την εκκλησία που βρίσκεται σχεδόν απέναντι από το σπίτι.
Ενώ είμαστε στο παρκάκι έξω από το ναό βλέπουμε κόσμο να τρέχει κι εκατοντάδες κεριά αναμμένα. Ξανακοιτάμε το ρολόι. Δε μπορεί. Είμαστε σε μεγάλο αστικό κέντρο κι όχι σε κάποιο χωριό όπου ο παπάς πρέπει να προλάβει να κάνει Ανάσταση και στα διπλανά χωριά. Έχει πει το "Δεύτε λάβετε φως" ή είναι η ιδέα μας; Μπαίνοντας στην αυλή διαπιστώνουμε ότι σωστά καταλάβαμε και τρέχουμε ν΄ανάψουμε τις λαμπάδες διότι πλησιάζει με φόρα η Ανάσταση.

ώρα 11.46μμ
  Στη γειτονιά μας αναστήθηκε ο Χριστός, χτυπάνε οι καμπάνες, ακούγονται και κάτι σποραδικές κροτίδες ενώ από τέσσερες κοντινές μας εκκλησίες η απόλυτη σιωπή...ακόμη. Δε βαριέσαι. Βιαστήκαμε λίγο. Ταυτόχρονα έρχεται κόσμος από τη γειτονιά αναφωνώντας "τι έγινε βρε παιδιά;".
Τιμωρία, σκέφτηκα, επειδή ερχόμαστε τελευταία στιγμή.

ώρα 11.50μμ
  Ο πάτερ Ευθύμης (μη φανταστείτε ότι τον ξέραμε, απλά φρόντισε να μας συστηθεί) έβγαλε ένα σύντομο λόγο και κατόπιν ζήτησε απ' όλο τον κόσμο να ψάλουμε μαζί - ωχ, ξανασκέφτηκα, πήρε γραμμή από τον Μητροπολίτη και θα ζητήσει τον Εθνικό Ύμνο , όπως τη Μ.Παρασκευή στην περιφορά των επιταφίων. Όχι, όμως, ζήτησε να ψάλουμε το Χριστός Ανέστη.

  Κι ακολούθησε το εξής σκηνικό:
Χριστός Ανέστη εκ νεκρών
(π. Ευθύμης: πιο δυνατά!!!)
θανάτω θάνατον
(π.Ευθύμης: όλοι μαζί είπαμε!!!!)
πατήσας
(π. Ευθύμης: όλοι!!!!!)
και τοις εν τοις μνήμασιν
(π. Ευθύμης: δε σας ακούω!!!)
ζωήν χαρισάμενος
(π. Ευθύμης: έτσι μπράβο!!!)

  Ήμουν σίγουρη εκείνη τη στιγμή ότι θα ξεκινήσει το "Αναστάσεως ημέραν λαμπρυνθώμεν λαοί..." θα γυρίσει το μικρόφωνο προς εμάς και θα αναφωνήσει:
"ΔΙΚΟ ΣΑΣ!"
Κι αγχώθηκα, γιατί δεν ξέρω τα λόγια.

ώρα 11.59μμ
  Ο ιερέας ξαναμπήκε στην εκκλησία με αρκετούς που τον ακολούθησαν ενώ εμείς πήραμε το δρόμο για το ψητό και τη μαγειρίτσα, την ώρα που ακούγονταν οι καμπάνες των γύρω εκκλησιών ν΄αναγγέλουν την Ανάσταση.

Παρόλο που βιαστήκαμε σας πληροφορώ ότι δεν σκοντάψαμε καθόλου στην επιστροφή.
Φτάνοντας στο σπίτι τσουγκρίσαμε δώδεκα, κατακόκκινα, δίκροκα αυγά! Θαύμα!

Χάπι Ύστερ.

Παρασκευή 30 Μαρτίου 2018

Ληστεία: οδηγίες προς ναυτιλομένους

  Επειδή η Ελληνική αστυνομία όλο μισές οδηγίες δίνει να σας τα πω εγώ αναλυτικά:
   Κατ΄αρχήν δεν υπάρχει λόγος να κλειδώνετε την πόρτα σας. Γιατί; Θέλετε να σας τη σπάσουν ή να χαλάσουν την τελευταίας τεχνολογίας κλειδαριά σας και να τρέχετε να πληρώνετε κλειδαράδες και κλειδαριές και κλειδιά καινούρια για όλη την οικογένεια;
   Αν έχετε σκύλο προσοχή, εκπαιδεύστε τον να κάνει χαρούλες και ουρίτσες και πατουσάκια στους ξένους. Θέλετε να τον σκοτώσουν ή ακόμη χειρότερα, να δαγκώσει κανέναν ληστή και να τρέχετε ν΄αποδείξετε ότι είναι εμβολιασμένος, τσιπαρισμένος και στειρωμένος για να μη τον πάνε για ευθανασία;
   Αν έχετε συναγερμό, κακώς! Πολύ κακώς! Θέλετε να ξεκινήσει να χτυπάει, να ξυπνήσει όλη η γειτονιά, να μαζευτεί κόσμος κι αστυνομίες και κανάλια και να σας βρούνε με την τρύπια φόρμα, την μπλούζα που χάσκει, χωρίς σουτιέν, άλουστη κι άβαφη; Απενεργοποιήστε τον αμέσως τώρα!
   Μια καλή κίνηση είναι να μπορούν οι ληστές να βρούνε κάτι να φάνε γιατί δεν είναι σίγουρο ότι στο προηγούμενο σπίτι που ήταν είχανε κάνει οι ιδιοκτήτες τις σωστές ενέργειες. Μπορεί οι άνθρωποι να έρχονται σε σας νηστικοί και διψασμένοι και όπως είναι γνωστό "δεν είσαι ο εαυτός σου όταν πεινάς". Φροντίστε λοιπόν να βρούνε κάτι φρεσκομαγειρεμένο και σπιτικό. ένα μοσχαράκι κατσαρόλας, ένα αρνάκι φρικασέ, κοτόπουλο με μπάμιες.....όχι....όχι...όχι μπάμιες, δεν είναι κοινώς αποδεκτό συπλήρωμα. Ρυζάκι να βάλετε. Με μπόλικο λεμόνι και θυμάρι. Πάει στο κοτόπουλο. Στην ανάγκη, μπορείτε να τους φτιάξετε και κάτι της ώρας. Άντε στη χειρότερη κανένα τοστάκι.
   Μετά θα σας ρωτήσουν πού είναι τα λεφτά. Μη πείτε ότι δεν έχετε λεφτά στο σπίτι ακόμη κι αν δεν έχετε. Δώστε τους ό,τι έχετε συμπεριλαμβανομένου του κουμπαρά του παιδιού. Αγριεύουν άμα δε βρουν λεφτά και φυσικά δε θέλετε να σπάσουν τον κουμπαρά του παιδιού για να τα πάρουν μόνοι τους. Ποιος ακούει μετά τον πιτσιρικά!
   Θα σας ρωτήσουν πού είναι τα κοσμήματα. Εδώ θέλει προσοχή. Για να κερδίσετε λίγο χρόνο μπορείτε να ζητήσετε διευκρινίσεις: "Τα αληθινά ή τα faux;"  Αν σας τα ζητήσουν όλα, δώστε τα να πάνε στο διάολο. Αφού η μόδα συνέχεια αλλάζει. Τι να τα κάνετε τα facadoro που σας χάρισε η πεθερά, που έτσι κι αλλιώς δεν τη χωνέψατε ποτέ, στους αρραβώνες; Τώρα αν κάποια έχουν συναισθηματική αξία, κακώς τα έχετε στο σπίτι. Πώς θα ζήσουν οι καημένες οι τράπεζες αν δεν χρησιμοποιούμε και τις θυρίδες τους;
   Με τέτοιο πνεύμα φιλοξενίας που σας διακατέχει θα τους αφήσετε να φύγουν χωρίς να σας ρίξουν κι έναν; Όχι βέβαια! Θα καθήσετε εκεί και θα το απολαύσετε, στην ανάγκη κάντε πως κοιμάστε, πόσες φορές δεν το ΄χετε κάνει γιατί δεν έχετε όρεξη. Ε, άλλη μία! Προφυλακτικά να έχετε πρόχειρα, μην έχουμε κι ανεπιθύμητες εγκυμοσύνες και τρέχουμε να βρούμε τον πατέρα να το αναγνωρίσει το μούλικο.
   Μετά θα έρθει η στιγμή που θα πρέπει να φύγουν και να χαιρετηθήτε σαν παλιοί καλοί φίλοι. Λίγο δύσκολο να τους ξαναδείτε αν και σίγουρα θα έχετε γίνει μια τόσο ωραία ατμόσφαιρα που...ποτέ δεν ξέρεις. Ψάχνετε στα βάθη της τσάντας σας να βρείτε το κλειδί του αυτοκινήτου, τους το δίνετε και συνεννοείστε να το αφήσουν σε απόσταση μερικών χιλιομέτρων για να μπορέσει η αστυνομία να το βρει εγκαίρως και να μη μείνετε πολύ καιρό χωρίς αυτοκίνητο.
  Είναι σίγουρο, φίλοι μου, ότι ακολουθώντας αυτές τις αναλυτικές οδηγίες σε περίπτωση ληστείας, όχι μόνο δε θα υπάρξουν ατυχήματα, όπως να χτυπήσετε κανέναν ληστή και να τον τρέχουν στα νοσοκομεία κι εσάς στο αυτόφορο, αλλά θα έχετε κάνει και νέες, πρώτης τάξεως γνωριμίες και η Ελληνική Αστυνομία, ευγνωμονούσα για την ψύχραιμη αντιμετώπισή σας, θα σας έχει παράδειγμα και σημαία!
 


Τρίτη 6 Φεβρουαρίου 2018

Το μέτρημα (όχι της Μποφίλιου)

  Πριν μερικά χρόνια έχασα την ταυτότητά μου και πήγα στην αστυνομία να βγάλω καινούρια (από κείνες τις παλιές τις γαλάζιες, όχι από τις καινούριες που θα θες να πληρώσεις  και 10€ για να τις βγάλεις).
   Αφού λοιπόν έχουμε συμφωνήσει ότι το σχήμα προσώπου είναι ωοειδές και το χρώμα οφθαλμών καστανό, ήρθε η στιγμή να μετρηθούμε στο ύψος.
  Μη δεχόμενοι, λοιπόν, τις διαβεβαιώσεις μου ότι, σύμφωνα με την προηγούμενη ταυτότητά μου αλλά και με το διαβατήριό μου, το ύψος μου ήταν (και παραμένει) ένα μέτρο και εξήντα τέσσερα εκατοστά, επιμέναν να με βάλουν στον μετρητή ύψους όπου με απόλυτη βεβαιότητα με βγάλαν 1,55 cm!!!!
   Διαμαρτυρήθηκα, αρχικά ήρεμα, ότι δεν μπορεί να μάζεψα στο πλύσιμο. Η αστυνομικίνα με κοίταξε περίεργα. Ζήτησα να ξαναμετρηθώ αλλά αρνήθηκαν γιατί δεν κάνουν ποτέ λάθος. Διαμαρτυρήθηκα εντόνως ότι σε καμία περίπτωση δεν είμαι ενάμισυ μέτρο άνθρωπος, κάτι που είναι οφθαλμοφανέστατο, αλλά κι ότι αν κάποτε κάνω κάποιο έγκλημα και με ψάχνουν άντε να με βρουν αφού όλοι θα ψάχνουν  "μια όμορφη, καστανόξανθη με ωοειδές πρόσωπο και χρώμα οφθαλμών καστανό γύρω στο ενάμισυ μέτρο"!
  Προφανώς μετά από το τελευταίο επιχείρημα αγχώθηκαν και κοιτάζοντάς με με ύφος αγανάκτησης η κυρία αστυνομικίνα είπε: "Πολύ καλά, αφού έχετε πρόβλημα με το ύψος σας να σας κάνουμε τη χάρη να σας γράψουμε στην ταυτότητα 1,60m".
   Μου "φάγαν" με το έτσι θέλω τέσσερα όλόκληρα και σημαντικά εκατοστά αλλά, υποθέτω, αν χαθώ κατά τα ενενήντα μου χρόνια και με δεδομένο ότι δεν έχω φροντίσει να κάνω ευδιάκριτα τατουάζ ωσάν φτασμένος σεφ σε αντιτορπιλικό, αυτά τα τέσσερα εκατοστά ήδη θα λείπουν από τη σιλουέτα μου, οπότε εντάξει, συμβιβάστηκα.
  Αυτά όσον αφορά στις μετρήσεις της αστυνομίας.

Σάββατο 13 Ιανουαρίου 2018

Θάνατος-Αθάνατος, Ισοπαλία

  Τον φαντάζομαι έξω ακριβώς από την πόρτα του παράδεισου, με την πονηρή, φατσούλα του, ν΄απαντάει  στην ερώτηση του Αγίου Πέτρου: "Τις ει;", με σατανικό γελάκι και κλείνοντας το μάτι: "Γιώργος Νταλάρας!".

  Είναι γεγονός, ο Τζίμης Πανούσης, ο Τζιμάκος, έφυγε για κει που, πιθανόν, δεν πίστεψε ποτέ ότι υπάρχει κάτι. Ασυμβίβαστος, αντικομφορμιστής, αυτοσαρκαστικός, ανατρεπτικός, αθυρόστομος, καυστικός, ίσως από άποψη, ίσως επειδή "This is the marketing", μεγάλωσε και μία και δύο γενιές σατιρίζοντας, μέσα από ροκ ήχους και ψαγμένους στίχους τη νεοελληνική επικαιρότητα μα πάνω απ' όλα τη νοοτροπία ενός ολόκληρου λαού. Τις αρτηριοσκληρωτικές ιδέες του, τις ψευτομαγκιές του, τις φοβίες και τα άγχη του, τα συμπλέγματα και τις ενοχές του.

  Ένα δάκρυ κύλησε απ' όλους εμάς που στις αρχές της δεκαετίας του '80, βρήκαμε έναν συνοδοιπόρο στην προσωπική μας επανάσταση απέναντι στο κατεστημένο και το κιτς που έφερνε μαζί της η νέα αυτή δεκαετία.



Είναι η ψυχή μου σε σκυλάδικο γαρδένια,
παραγγελία μεθυσμένου νταβατζή,
μου την πατάνε μανεκέν ξεσαλωμένα
την τραγουδάνε καλλιτέχνες τραβεστί

Θέλω να φύγω όπως έφυγε η λατέρνα
Να ξεψυχήσω σαν ρεμπέτης χασικλής
Και να μου παίζουνε στον τάφο μου μοντέρνα,
να βγουν βρικόλακες να κάνουνε στριπτίζ

Τετάρτη 3 Ιανουαρίου 2018

Επιστροφή στον ντορβά

  Μπήκε, που λες, η νέα χρονιά ολοταχώς και με τις μπάντες κι έφερε κι μαζί της και την σακουλοαπαγόρευση. Απαγόρευση;
  Ε, όχι κι απαγόρευση. Βρε κουτά, είναι μέτρο ελάφρυνσης των επιχειρηματιών! Γιατί μέχρι τώρα ο επιχειρηματίας χρεωνόταν τη σακουλίτσα την πλαστική που έδινε για να βάλεις τα ψώνια σου. Τώρα θα τη χρεώνεσαι εσύ! Ναι, εσύ! Για να σε δω τώρα. Θα παίρνεις πέντε σακούλες παραπάνω στο σούπερ μάρκετ για να πετάς τα σκουπίδια; Όχι, βέβαια, γιατί θα τις πληρώνεις. Κι αν έιναι να τις πληρώνεις γιατί να μη παίρνεις τις ειδικές για τα σκουπίδια, αυτές που δεν σκίζουν οι γάτες και μυρίζουν και λεβάντα σαν τη ντουλάπα της γιαγιάς και είναι και βιοδιασπώμενες, όχι σαν τις άλλες, αυτές που σου δίναν τζάμπα  και τις κράταγες για όταν τις χρειαστείς και όταν τις χρειαζόσουν τις έπιανες και γίνονταν κομμάτια στα χέρια σου κι έβγαζες και την ηλεκτρική να μαζέψεις τα υπολείμματα απ΄τα πατώματα.

  Τώρα, αν σου φάινεται εσένα πολύ να πληρώνεις 4 λεπτά τη σακούλα, μην ανησυχείς, όπου να ΄ναι θα βγεί ο γύφτος και θα διαλαλεί: "Δύο λεπτά η σακούλα και στο ένα κιλό σακούλες μία πλαστική καρέκλα δώρο και μισό καρπούζι".
  Να είσαι οικολόγος βρε, πώς ήταν οι προπαππούδες μας; Είχαν πλαστικές σακούλες; Όχι! Είχαν τον ντορβά! Επιστροφή στον ντορβά λοιπόν. Να πώς ανοίγουν νέα επαγγέλματα και καινούργιες επιχειρηματικές ιδέες. Και το ταγάρι κάνει, αυτό που είχαν παλιά οι αριστερές φοιτήτριες. Ο ντορβάς όμως χωράει πιο πολλά πράγματα, επιβεβαιωμένο.
   Άντε και καλή μας χρονιά με οικολογική συνείδηση

Δευτέρα 25 Δεκεμβρίου 2017

Ήλιος στο καμπαναριό

  Την άνοιξη που μας πέρασε, σε πείσμα της αναγέννησης της φύσης, το φυτό στο περβάζι του παραθύρου παρέμεινε απλά πράσινα φύλλα.
  Το καλοκαίρι, με τις πιο ιδανικές συνθήκες, ζέστη κι ηλιοφάνεια, λίπασμα και μπόλικο νεράκι για ξεδίψασμα, παρέμεινε πεισματικά απλά πράσινα φύλλα. Τότε ήταν που σκέφτηκα : "δε μπορεί, πρόκειται για ένα λουλούδι χωρίς άνθη".
   Κι όμως, μέσα στην καρδιά του χειμώνα, Δεκέμβρη μήνα, με τις χαμηλότερες θερμοκρασίες, παγωμένο αέρα κι ομίχλη, ένα μπουμπούκι ξεπετάχτηκε, στις μη ιδανικές συνθήκες, μέσα από τα "απλά πράσινα φύλλα". Σιγά, σιγά μεγάλωνε μέχρι που "έσκασε" το άνθος του μέσα στις γιορτές και στράφηκε προς τον ήλιο του χειμώνα ανήμερα τα Χριστούγεννα, ζητώντας τη βοήθειά του για να επιζήσει μέσα στην παγωνιά.
  Ας είναι η αγάπη στην καρδιά μας, η αισιοδοξία κι η καλή διάθεση σαν το φυτό στο περβάζι. Ας ανθίζουν σε συνθήκες "μη ιδανικές", τότε που όλα είναι πιο δύσκολα, ορμώμενες από μια, τάχα "αφύσικη", εσωτερική δύναμη.
  Άλλωστε τίποτε δεν είναι πιο φυσικο από το ν΄αναζητάς την ενέργεια του φωτός όποτε εσύ κρίνεις πως τη χρειάζεσαι.
 
Καλά και φωτεινά Χριστούγεννα.

Τρίτη 28 Νοεμβρίου 2017

Τα μυστικά του ουίσκυ


  Ένα ξεχωριστό ταξίδι στους δρόμους του ουίσκυ, μια βιωματική εμπειρία όπου συμμετείχαν όλες οι αισθήσεις, μια περιήγηση στα αποστακτήρια της μακρινής Σκωτίας και η ιστορία του πιο γνωστού brand ανά τον κόσμο ήταν το θέμα της χτεσινής βραδιάς με την άψογη διοργάνωση της κάβας 800.


  Σε μια ατμόσφαιρα παρέας, με την καθοδήγηση του έμπειρου γευσιγνώστη της DIAGΕO, δοκιμάσαμε την οικογένεια ουίσκυ της Johnie Walker μαθαίνοντας ν΄ αναγνωρίζουμε αρώματα και γεύσεις μα πάνω απ' όλα μαθαίνοντας πως η πραγματική απόλαυση δεν έχει συγκεκριμένους κανόνες πχ "βάζουμε ή δε βάζουμε πάγο" ή "το πιο ακριβό είναι και καλύτερο" αλλά είναι καθαρά προσωπική υπόθεση, τι ταιριάζει στην όσφρηση και στη γεύση μας.



  Αυτό το τελευταίο μου επιτρέπει να συνεχίσω να πίνω, χωρίς φόβο και πάθος, κόκα-κόλα με ουίσκυ κι όχι το αντίστροφο, διατηρώντας τον τίτλο του ανθρώπου που θα οδηγήσει με ασφάλεια την παρέα πίσω στο σπίτι.
 



Πρέπει όμως να ομολογήσω ότι απόλαυσα όλη τη διαδικασία καθώς και την "αντρική" ατμόσφαιρα, όπου ήταν ολοφάνερο πως όλοι δοκίμασαν με υπευθυνότητα, από τη στιγμή που τα ουίσκυ δεν συνοδεύονταν από Βασιλη Καρρά και λουλούδια.